Italië

Onze jaarlijkse zomertrek gaat meestal richting Italië. Dit jaar bezochten we de noordoostelijke regio Friuli. Het is de geboortrestreek van mijn opa. We huurden een huisje in de badplaats Lignano. Van hieruit deden we uitstapjes naar onder andere Triëste, mijn all time favorite Venetië en Brida, het bergdorpje waar opa ter wereld kwam. Hoewel Friuli niet kan tippen aan Toscane en Umbrië en een strandvakantie mij snel verveelt, hebben we een geweldige tijd gehad: mooie steden bezocht en een stukje van onze roots gevonden. Ook was het fijn om nog eens twee weken door te brengen met het gezin.





        München

           
            Aquileia










Lignano Riviera








Cividale





Triëste







Venetië               

Previous Next
free web site builder

heenrit met tussenstop in München

In Italië ben je niet op 1 2 3. Wij vinden het fijn om de autorit op te delen in twee delen. We maakten een tussenstop van twee nachten in München en hingen er een dag de toerist uit. Een goed idee! 

Lignano Riviera

De badplaats waar ons vakantiehuis lag. Buiten een strand, jachthaventje, campings en duizenden vakantiehuisjes niet zoveel te zien. Op de dagen waarop we niet op trot waren, hebben we hier 's ochtends al eens gaan joggen, overdag aan het strand gelegen en 's avonds de plaatselijke crèmerie leeggeroofd, En vààk de kolonisten van Catan gespeeld. Dat is en blijft de shit.

Hier liet ik Guus en, toen die het beu was, een Afrikaanse vrouw aan het strand mijn haren invlechten. Geen reis is compleet als je niet een beetje aan het geyolo't hebt.

Aquileila

De eerste uitstapjes!

Opa's geboortestreek:
Monte Matajur, Brida en Cividale

De dag waarop we onze roots zochten in opa's geboortedorpje: Cividale. De dag begon al vroeg: om 7u zaten we in de auto. Op het programma stond een beklimming van de monte matajur, vervolgens Brida, hierna het bedevaartsoord Castelmonte en ten slotte Cividale itself, de stad in het dal. 

Na een rit van een uur over de Povlakte begon de weg stilaan te klimmen. Op een smalle weg vol haarspeldbochten trotseerden we de beboste bergen richting Monte Matajur. Die beklommen we en genoten van het uitzicht.

Hierna reden we langs kronkelende paadjes verder richting opa's dorpje Brida. Pappi, mijn overgrootvader, verhuisde in de jaren '50 vanuit Brida naar Luik om er in de mijnen te werken. Iets later kwam mammi hem achterna met hun inboedel en de kinderen. Onze verbazing was groot: hoewel we meerdere kleine dorpjes passeerden tijdens de klim, was Brida bij uitstek het kleinst, hoogst en meest afgelegen. De weg stopte gewoonweg na Brida. Het dorpje telde hooguit vijftien huizen. Liggen híér, op het einde van de wereld, onze roots? Op de geparkeerde auto's na leken we honderd jaar terug in de tijd te zijn gegaan. Bij één deurtje stonden klompen (klómpen!). We bleken de auto vlak vlak aan het lapje grond waar opa op ter wereld gekomen is te hebben geparkeerd. Hier bovenop vonden we het schattigste kittentje ooit. Guus en ik zagen dit als het lot: dit katje is voortbestemd om dezelfde weg richting België te volgen als mammi en pappi! We moeten hem meenemen! Helaas zagen mama en papa dit een beetje anders en hebben we hem moeten achterlaten. Maar niet zonder hem eerst uitgebreid te hebben geknuffeld. 

Passerend bij het bedevaartsoord Castelmonte gingen we weer naar het dal voor een diner in Cividale. Mooie historische stad aan de rivier de Latisone.

Udine

Udine città, hier gebeurt het. De stad leeft, maar het historisch centrum moet serieus onderdoen voor de gemiddelde Italiaanse stad. Voor mij was het vooral een dag van gewenning aan mijn nieuwe vlechthoofd.

Triëste

Deze stad ligt in een oostelijk uithoekje van Italië tegen de grens van Slovenië geperst. Ook Triëste ligt op een uurtje treinen van ons huisje. Het spoor volgt de adriatische kustlijn. Dat leverde mooie uitzichten op. Mooie stad, leuke sfeer. Hier en daar Romeinse resten, langs de dijk imposante paleizen uit de 19de eeuw. De treinrit was trouwens ook heel plezant!

Venetië

Mijn all time favorite city. Dit bezoekje was mijn vierde keer in de Parel van Europa! Net als dat verdomde toerisme neemt mijn waardering voor de stad toe. Elke steegje is een nieuwe ontdekking. 
We bezochten de Biënnale van Venetië, een tweejaarlijks 'songfestival voor kunst'. Dat was de moeite! 
Dit zijn de laatste foto's van Italië. Hopelijk heb je ervan genoten.